Και να που γυρίσαμε στην πραγματικότητα, μας κοιτά αυστηρά και απαιτητικά μέσα από την νυσταγμένη μας διάθεση και τις χουζούρικες αγκαλιές.
Πάντα σηκώνεται πρώτος κι εγώ μένω στο κρεβάτι να απλωθώ σε όλη του την χάρη μέχρι να ακούσω τον ήχο της καφετιέρας να αφρίζει καθώς ξεκίνησε και αυτή πάλι να δουλεύει, αναπόφευκτα ξυπνάω από την μεθυστική μυρωδιά του καφέ.
Απρόθυμα βήματα με οδηγούν στην κουζίνα με την Etta να μας σιγοτραγουδά.
-Καλημέρα κούκλα..
Το θέαμα πάντα το ίδιο,κάθεται μπροστά στον πάγκο και φτιάχνει τον καφέ μου προσπαθώντας κι αυτός να ξυπνήσει. Οι κινήσεις πάντα οι ίδιες, αφήνει την κούπα στο τραπέζι, με φιλάει στο μάγουλο και πάει στο μπάνιο.
Πρωινό
Το ψυγείο δεν έχει πολλά αλλά δύο αυγουλάκια και λίγη ντομάτα είναι ότι πρέπει. Αφήνω το καυτό τηγάνι να κάνει την δουλεία του και πίνω μια γουλιά από τον καφέ μου.Αχ πόσο αγαπώ τον καφέ...
Αυτό που μόλις σκέφτηκα μου θύμισε τον άντρα της ξαδέρφης του στις διακοπές "καλώς ήρθες στην οικογένεια που αγαπάει τα πάντα" λέει γελώντας. Στις οικογενειακές συναθροίσεις του ζαχαροπλάστη μου δεν υπάρχει η λέξη μ' αρέσει, υπάρχει η λέξη αγαπώ. Λόγω της πολίτικης καταγωγής τους έτσι έχουν μάθει να μιλάνε. Ακούς πολλές φορές τους μεγαλύτερους να λένε "αγαπώ το παστίτσιο", "αγαπώ να κουβεντιάζουμε". Στην αρχή σου ακούγεται παράξενα αλλά μετά σκέφτηκα γιατί να μην αγαπάμε τα πάντα κακό είναι?
Ζεστά χέρια τυλίγονται γύρω μου αποσπώντας με από το συννεφάκι των σκέψεων μου.
Παίρνει ο καθένας το πιάτο του και καθόμαστε στο τραπέζι απολαμβάνοντας την τελευταία Κυριακάτικη χαλαρή καλοκαιρινή συζήτηση, από αύριο θα μπούμε πάλι στα καβούκια μας και θα περιμένουμε την Κυριακή για να ξυπνήσουμε μαζί.Πάντα με την Etta και τους φίλους της παρέα...
Τελικά δεν είναι και τόσο άσχημο να γυρνάς σε αυτή την πραγματικότητα.
Αγαπώ τα Κυριακάτικα πρωινά....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου