Στολίσαμε και το δέντρο μας, ντύσαμε ζεστά το σαλονάκι μας και ξεκίνησαν τα χαλαρά απογεύματα με ζεστό γαλλικό καφέ και γιορτινά σχέδια. Ένα από αυτά τα χαλαρά απογεύματα πάνω από ένα αχνιστό τσαγάκι είχα μια συζήτηση με μια καλή μου φίλη και τέθηκε το εξής ερώτημα :
-Πώς ηρεμείς τον εαυτό σου?Εγώ δεν μπορώ να το κάνω με τίποτα...
Χωρίς να ξέρει χτύπησε φλέβα...Εκεί κάπου τρύπωσε πάλι αυτό το απρόσμενο άγχος. Αυτό το "κουσούρι" μου έχει στερήσει πολλές στιγμές τα δύο τελευταία χρόνια και είναι πολύ δύσκολο να εις μην μπορώντας να ελέγξεις το τρόπο που χτυπά η καρδία σου. Ουσιαστικά είχα ταχυπαλμίες και έναν απροσδιόριστο πανικό. Είναι αυτό το ένστικτο πως όταν όλα πάνε καλά κάπου παραμονεύει ο κακός λύκος έτοιμος να ορμήσει στις όμορφες γλυκές στιγμές σου! Με τον καιρό έμαθα να χαμογελάω στο μικρό μου κουσούρι και να το λογίζω σαν παιδί που γκρινιάζει δίχως λόγο.
Έμαθα να μην ενδίδω στις παράλογες απαιτήσεις του όπως ότι δεν μπορώ να ελέγξω τι θα γίνει σε 5 χρόνια ή ότι δεν μπορώ να ευχαριστώ τους πάντες ή τι θα γίνει αν με απορρίψουν. Απλά του χαμογελάω και το βάζω στο mute. Σε άλλες περιπτώσεις το τραβούσα για να ηρεμήσει σαν πιτσιρίκι που στριγγλίζει σε διάδρομο του σούπερ-μάρκετ και όλοι ξέρουμε ότι αυτό δεν βοηθά.
Χωρίς να ξέρει χτύπησε φλέβα...Εκεί κάπου τρύπωσε πάλι αυτό το απρόσμενο άγχος. Αυτό το "κουσούρι" μου έχει στερήσει πολλές στιγμές τα δύο τελευταία χρόνια και είναι πολύ δύσκολο να εις μην μπορώντας να ελέγξεις το τρόπο που χτυπά η καρδία σου. Ουσιαστικά είχα ταχυπαλμίες και έναν απροσδιόριστο πανικό. Είναι αυτό το ένστικτο πως όταν όλα πάνε καλά κάπου παραμονεύει ο κακός λύκος έτοιμος να ορμήσει στις όμορφες γλυκές στιγμές σου! Με τον καιρό έμαθα να χαμογελάω στο μικρό μου κουσούρι και να το λογίζω σαν παιδί που γκρινιάζει δίχως λόγο.
Έμαθα να μην ενδίδω στις παράλογες απαιτήσεις του όπως ότι δεν μπορώ να ελέγξω τι θα γίνει σε 5 χρόνια ή ότι δεν μπορώ να ευχαριστώ τους πάντες ή τι θα γίνει αν με απορρίψουν. Απλά του χαμογελάω και το βάζω στο mute. Σε άλλες περιπτώσεις το τραβούσα για να ηρεμήσει σαν πιτσιρίκι που στριγγλίζει σε διάδρομο του σούπερ-μάρκετ και όλοι ξέρουμε ότι αυτό δεν βοηθά.
Όταν σε πλημμυρίζει πανικός ή άγχος ή στεναχώρια απλά άνοιξε την πόρτα και βγάλτα έξω. Πάρε βαθιές ανάσες ( κλισέ το ξέρω) και ζήτα βοήθεια. Μπορεί να νιώθεις ότι μόνος σου θα το λύσεις πιο γρήγορα ,οποιοδήποτε ζήτημα, αλλά αυτό είναι ψέμα. Μίλα με κάποιον, απλά μίλα του και βγάλτα από μέσα σου και καθώς θα μιλάς το μυαλό σου θα βρει την λύση και θα την μεταφράσει σε λέξεις. Μπορεί να φοβάσαι να την παραδεχθείς ή να την πεις φωναχτά αλλά θα την ξέρεις
Τώρα αν δεν έχεις κάποιον ,όπως εγώ στις περισσότερες περιπτώσεις, κάνε αυτό που σου δίνει έστω και την παραμικρή δόση ηρεμίας, για μένα ήτανε η μουσική. Αυτό όμως που πραγματικά με βοήθησε ήτανε το γράψιμο. Όταν ήμουνα σε καλό mood έγραφα τα πράγματα για τα οποία ήμουνα ευγνώμον στην ζωή μου, αυτά που είχα στα χέρια μου. Επειδή όμως το μυαλό ξεχνάει ακόμα και όταν ήμουνα τρομερά συγχυσμένη ή στεναχωρημένη έγραφα τους λόγους σε ένα χαρτί.
Για παράδειγμα λίγο πριν ξεκινήσω την πρακτική μου έφυγα από μια δουλεία η οποία με είχε στερέψει από όλες τις πλευρές. Ένα απόγευμα που άρχισα να στροβιλίζομαι γύρω από το γεγονός ότι ήμασταν με έναν μισθό στο σπίτι άρχισα να πέφτω ,διάβασα αυτά που είχα γράψει και θυμήθηκα τους λόγους που πήρα αυτή την απόφαση. Έτσι σταμάτησα να αμφισβητώ τον ίδιο μου τον εαυτό ,έβαλα τις σκέψεις μου σε μια σειρά και γέμισα σιγουριά.
Τώρα αν δεν έχεις κάποιον ,όπως εγώ στις περισσότερες περιπτώσεις, κάνε αυτό που σου δίνει έστω και την παραμικρή δόση ηρεμίας, για μένα ήτανε η μουσική. Αυτό όμως που πραγματικά με βοήθησε ήτανε το γράψιμο. Όταν ήμουνα σε καλό mood έγραφα τα πράγματα για τα οποία ήμουνα ευγνώμον στην ζωή μου, αυτά που είχα στα χέρια μου. Επειδή όμως το μυαλό ξεχνάει ακόμα και όταν ήμουνα τρομερά συγχυσμένη ή στεναχωρημένη έγραφα τους λόγους σε ένα χαρτί.
Για παράδειγμα λίγο πριν ξεκινήσω την πρακτική μου έφυγα από μια δουλεία η οποία με είχε στερέψει από όλες τις πλευρές. Ένα απόγευμα που άρχισα να στροβιλίζομαι γύρω από το γεγονός ότι ήμασταν με έναν μισθό στο σπίτι άρχισα να πέφτω ,διάβασα αυτά που είχα γράψει και θυμήθηκα τους λόγους που πήρα αυτή την απόφαση. Έτσι σταμάτησα να αμφισβητώ τον ίδιο μου τον εαυτό ,έβαλα τις σκέψεις μου σε μια σειρά και γέμισα σιγουριά.
Πραγματικά δεν ξέρω πόσες φορές να το πω αυτό αλλά όλες οι λύσεις είναι μέσα μας!
Η ευτυχία δεν είναι μόνο τρόπος ζωής αλλά κυρίως τρόπος σκέψης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου