Dear Diary volume1

Dear Diary

Σου γράφω από την όμορφη Θεσσαλονίκη πρωί πρωί με τον καφέ ακόμα να αχνίζει....Ξέρω τώρα θα λέτε ξεκίνησε με την όμορφη Θεσσαλονίκη και την πόλη που δεν κοιμάται ποτέ μπλα μπλα μπλα....Παιδιά δεν κάνουμε πλάκα πρέπει όλοι κάποια στιγμή στη ζωή σας να περάσετε απο εδώ κατά προτίμηση όσο βαστάνε ακόμα τα πόδια σας γιατί εδώ πέφτουν πολλά ξενύχτια και χορός (έχω την μέση μου εδώ και μια βδομάδα και είμαι σιγουρή ότι φταίνε εκείνες οι μοιραίες χορεύτικές φιγούρες μου πάνω στα καινούρια μου jessica Simpson γοβάκια..)

Ότι πρόβλημα και να’χεις κάνεις  μια βόλτα και ξεχνιέσαι χάνεσαι στα σοκάκια στο παραδοσιακό τσινάρι...Μαγεύεσαι με την παραλία (ευτυχώς ο βιολογικός καθαρισμός έπιασε τόπο και δεν μυρίζει λιμάνι....κατάλαβες τώρα)..Κοιτάς βιτρίνες , παρέες που είναι λες και βγήκαν απο βιτρίνες,  κοπέλες που παρα είναι για βιτρίνες...Ψαχουλεύεις στα μικρά τα μαγαζακιά (δεν αναφέρομαι στα ότι πάρεις one euro )

Πρίζεσαι και φουσκώνεις απο το καλό φαγητό μέσα στα λαδάδικα (ναι η σόδα που παίρνω σαν αναψυκτικό δεν κάνει καθόλου καλή δουλειά )...Αααχχχ και μετά...και μετά αυτά τα κάστρα με τον ωραίο τους καφέ...και το ωραίο τους προσωπικό...

με τα ωραία τους προσόντα....Αφού ανέβεις 800 ανηφόρες και 800 σκαλιά και έχεις χωνέψει για 3 μέρες το φαγητό και λιμοκτονείς ήδη...εεε ναι...πίνεις καφέ με θέα (τώρα πια θέα θα δεις εσύ δεν ξέρω φαίνεται πιάτο ολόκληρη η πόλη αλλά και η θέα πίσω απο το bar ωραία είναι..)Και όλα αυτά μέχρι το απόγευμα...

Kαι Ξαφνικά ξεκινάει το βραδύ όλα απο γκρι γίνονται ρόζ.... 

Μικρά μαγαζάκια με ωραίο μυρωδάτο κρασί και φανταστικά παραδεισένια παραμυθένια cocktails...Rock bar με ζωντανή μουσική και κάπου εκεί οι φίλοι σου απο το σχολείο να παίζουν με τις κιθάρες τραγούδια που αγαπήσαμε και μισήσαμε…  

 House καταστάσεις στα decks κορυφαίοι djs (δεν στο κρύβω κάθε φορά λέω ποιός είναι αυτός ρε...και μετά κοκορεύομαι σε άλλους καλά είναι δυνατόν αυτόν δεν ξέρεις   )....Απίστευτοι μουσικοι ρυθμοί...Clubares τεραστιες σε RnB ρυθμούς (κάθε φορά βγαίνω απ ' αυτά λίγο πιο κουφή...τι? δεν άκουσα? ξανά πες άλλη μία...) και φυσικά μα φυσικά το τελευταίο κάψιμο στο λιμάνι στα ελληνάδικα γιατί χωρίς αυτά απλά δεν τελειώνει η βραδιά δεν κοιμάσαι καλά και τέτοια...Εκεί που τραγούδας στην εφηβεία σου Ξύλινα σπαθιά την φωτιά στο λιμάνι  καταλήγεις να τραγουδάς τώρα φωτιά με φωτιά στο λιμάνι και δεν ντρέπομαι το λέω το ομολογώ και το κραυγάζω...

Τέλος τι κάνεις αν δεν φας μια μπουγάτσα με τυρί με κρέμα με κιμά με ότι θέλεις...ναι κοροιδεύετε όσο θέλετε...εμείς με μπουγάτσα μεγαλώσαμε....

Πάρτε μια γεύση του τι θα ακολουθήσει...Και σας περιέγραψα μόνo μια παρασκεύη......Ώς την επόμενη φορά καλά να περνάτε όπου κι αν βρίσκεστε ότι και αν κάνετε...